Het Donkere Continent

Vorige week voor het eerst naar mijn stukje land in Gandhigall gefietst. Het was acht kilometer fietsen over een drukke weg, maar gelukkig kon ik naast de weg fietsen. Toen ik aankwam liep ik mank. Een gevolg van mijn boomincident op de Doezastraat. Maar afijn, alles went. Het terrein lag er mooi bij. Het hoge gras was afgebrand door iemand, omdat er ongewenste beestjes leefden. Wat voor een soort beestjes werd er niet bij gezegd. Leeuwen? Waarschijnlijk slangen of ratten of… Tsja, verzin ’t maar. Mijn zwager Mbaye was ook naar Gandhigall gekomen om even onder de mangoboom te chillen. We chillden iets te lang, waardoor het reeds donker was toen we den terugtocht aanvingen. Niet handig als je de route nog nooit hebt gefietst. Donker betekent echt donker hier. Er is geen straatverlichting. Alleen de Melkweg is verlicht. En de auto’s. We besloten eerst een stukje te wandelen. Weer langs de asfaltweg, door het zand. Echt veilig is dat niet in het donker, want we werden twee keer bijna overhoop gereden door wagens getrokken door paarden die ons tegemoet kwamen. Die zie je dus echt niet aankomen. Onverlicht, geen enkel zicht. Mijn ogen konden ook niet wennen aan het donker, want om de zoveel tijd kwamen er auto’s die met hun felle koplampen verblindend werkten. Daarna was het dan weer pikkedonker. Nu weet ik waarom Afrika het donkere continent wordt genoemd. Na een kilometer of drie lopen nam ik afscheid van Mbaye en trok mijn stoute schoenen aan. Ik stapte op de fiets en … reed de bosjes in. Soms kwam ik vast te zitten in rul zand. Dat kon ik op de heenweg nog ontwijken, maar in het donker zie je echt geen ene shizzle. Heb nog geprobeerd op de asfaltweg te fietsen, maar na een tijdje vond ik dat toch te gevaarlijk. Heb uiteindelijk een flink stuk gelopen, maar ben heelhuids thuisgekomen (als een manke Nelis). Mijn lesje geleerd. Niet meer in het donker fietsen!

Verder gaat het hier lekker. Het is niet al te heet, maar over een maandje begint de hitte weer. Hopelijk stijgt de temperatuur van de zee ook weer snel, want nu is zwemmen geen pretje. Ben nog steeds bezig met dat boek. Volgende maand moet het af zijn, de ruwe versie dan. Heb iets van 140 bladzijden getikt.. Zo’n genealogie is een apart verhaal. Van oersaaie opsommingen tot spannende episodes uit het leven van stoere ooms en tantes. Een oom die een bom voor z’n huis krijgt te verwerken en dat niet kan navertellen. Een tante die het aan de stok krijgt met de Paus en zijn companen. Een andere tante die juist wordt onderscheiden door de Paus. Een oom die strijdt tegen de Jappen in Nederlands-Indië en gevangen wordt genomen, eentje die strijdt tegen de Belgen in 1831.. en dan oude krantenartikelen erbij zoeken èn vinden! Dat zijn de krenten die het boek smakelijk houden. Eentje is er zelfs met zijn gezin naar Afrika verhuist! Oh, wacht…

Het hele huis is afgelopen maand ook geverfd. Ziet er weer strak uit. Vorige week hadden we wel een brandje in de electriciteitskast, maar dat kastje is buiten, dus was het minder gevaarlijk dan het klinkt. Het was dezelfde dag opgelost. Verder nog nieuws? Mijn moeder, hoi oma!, schijnt in mei hierheen te komen. Leuk! En ze neemt haar jongste broertje mee, Ome Cees. Dat wordt lachen. In de achtertuin worden de tomaten nu langzaamaan rood. Heb ook enkele komkommers hangen en een rare courgette en een stuk of tien paprika’s.. Verder ben ik druk doende om op al jullie reacties te reageren. Niet allemaal tegelijk! Oh ja, ik hou ook van jullie :) Happy Valentine!