Usumani Pyromani
16 november 2015 - Mbour, Senegal
Gisteren was het zondag en - ondanks de voorgeschreven zondagsrust - ging ik naar het land om de plantjes water te geven. "Wij laten ons de wet niet voorschrijven!" Afijn, ik was al snel klaar met water geven, want zoveel groeit er nog niet. Ik besloot dus maar een nieuw veldje vrij te maken van onkruid, riet en al dat soort zooi. Het bleek al snel dat ik op een verkeerde plek bezig was. Overal lagen plakken cement.. Gewoon doorgaan met het veldje, want "Wij laten ons niet uit het veld slaan!" Na een half uurtje kwam mijn compagnon Ibrahima een kijkje nemen. Dus ik vertel hem van de cementbrokken, waarop hij zegt: "deze plek is niet goed. Binnenkort zal ik deze kant wel kaal kappen. Jij kan beter verderop een veldje beginnen." Hij wees naar een plek, waar hij een paar weken geleden al het lange gras en de rietstengels had neergeslagen. Het was een plantaardige 'Killingfields'. "Als je die droge zooi verbrandt, heb je goeie grond daarna", vertelde hij nog.
Ibrahima ging er weer vandoor en ik ging een goeie plek zoeken voor mijn tuintje. Daarna schoof ik de droge zooi bij elkaar op een hoopje en checkte de windrichting. De wind blies richting de muur en dat was goed in mijn ogen. Aan de andere kant stond nog een woud van riet en wilde plantengroei. Dat moest natuurlijk niet ten prooi vallen aan de vlammen, want vuur moet wel beheersbaar blijven. Ja toch? Afijn, ik stak het aan en knetter knetter, dat fikte meteen goed. En toen draaide de wind.
Zut alors! De vlammen begonnen over te slaan naar 'het woud van riet'. Niet geheel onvoorbereid sloeg ik met m'n schep op de eerste vlammetjes. Een ongeluk komt nooit alleen: mijn schep brak af bij de eerste klap. Fuck... snel water putten! Iedere keer als ik met een emmer water aan kwam rennen, was het vuur groter... Hmmm, water naar de vuurzee dragen. Dat zet geen zooden aan den dijck... Ik zag dat het vuur zich nu ook in andere richtingen begon te verspreiden.. en ik had geen andere opties dan als een gek doorgaan met water putten en proberen bepaalde vuurrichtingen te blokkeren. Terwijl ik stond te putten, hoorde ik een monsterlijk gebrul achter mij. Ik keek om en zag Inferno, het monster met de likkende vuurtongen. Op dat moment ging de poort open. De mensen uit de buurt hadden het lawaai ook gehoord en schoten te hulp. Vijf gasten vielen nu het monster aan met water. Het vuur stortte zich daarna volledig op 'het woud van riet'. Dat was echter niet zo droog als het reeds gekapte stuk en dus stokte het vuur enigszins. Het begin van het einde van de brand.
Na afloop bedankte ik de hulptroepen en nam de schade op. Geen schade. Al het droge riet was verbrand en het woud was flink uitgedund. Ik maakte dus een nieuw akkertje op de verbrande grond (nadat ik eerst mijn schep had hersteld) en hield het daarna voor gezien. Ik bracht de schep naar het huis van mijn schoonmoeder en daar trof ik Ibrahima aan. Hij was attaaya (thee) aan het zetten en vroeg me: "en, heb je een stukje verbrand?"
je moet echt een boek gaan schrijven Joost, je kan zo leuk schrijven :)
Bier op de werkvloer?? Alleen als mijn baas het goed vindt. ;)
Kun je mij een mail sturen? Dan heb ik jouw e-mailadres. Wil even wat met je bespreken. Groetjes, Ingrid Warnaar
van alles geplant, maar weinig geoogst. Maar we laten ons niet uit het veld slaan. De pepers doen het goed. Dat is mijn enige oogst tot nu toe.. en ik houd niet eens van peper. Het is hier al heet genoeg zonder peper. Ga direct weer met de fiets op weg. Zal binnenkort een nieuw verhaal tikken. We hadden hier weer een flinke uitval van internet, maar dat is nu verholpen. Heb ook een nieuwe laptop, dus kan weer helemaal los. Tot snel!